разгру́зчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
разгру́зчыца |
разгру́зчыцы |
| Р. |
разгру́зчыцы |
разгру́зчыц |
| Д. |
разгру́зчыцы |
разгру́зчыцам |
| В. |
разгру́зчыцу |
разгру́зчыц |
| Т. |
разгру́зчыцай
разгру́зчыцаю |
разгру́зчыцамі |
| М. |
разгру́зчыцы |
разгру́зчыцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
разгру́зчыца ж. разгру́зчица
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разгру́зчыца, ‑ы, ж.
Жан. да разгрузчык (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разгру́зчык, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Рабочы, які працуе на разгрузцы.
2. Прыстасаванне для разгрузкі чаго-н.
Механічны р.
|| ж. разгру́зчыца, -ы, мн. -ы, -чыц (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)