разгаро́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

Разгароджанае месца ў плоце, праход.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разгаро́дка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. разгаро́дка разгаро́дкі
Р. разгаро́дкі разгаро́дак
Д. разгаро́дцы разгаро́дкам
В. разгаро́дку разгаро́дкі
Т. разгаро́дкай
разгаро́дкаю		 разгаро́дкамі
М. разгаро́дцы разгаро́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разгаро́дка ж. разгоро́женное ме́сто в забо́ре; прохо́д м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разгаро́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Разгароджанае месца ў плоце, праход. [Настаўнік:] — Залажу пайду разгародку ў плоце, баюся, каб гусі капусты не папсавалі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)