разга́лак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. разга́лак разга́лкі
Р. разга́лку разга́лкаў
Д. разга́лку разга́лкам
В. разга́лак разга́лкі
Т. разга́лкам разга́лкамі
М. разга́лку разга́лках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разга́лак, ‑лку, м.

Абл. Месца, дзе што‑н. разгаліноўваецца ў розныя бакі; разгалінаванне. Крыж, што стаяў у пяску на разгалку дарог, абгарэў, счарнеў. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разга́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. разга́лка разга́лкі
Р. разга́лкі разга́лак
Д. разга́лцы разга́лкам
В. разга́лку разга́лкі
Т. разга́лкай
разга́лкаю		 разга́лкамі
М. разга́лцы разга́лках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)