развянча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Пазбавіць ранейшага прызнання, паказаўшы адмоўныя бакі каго-, чаго-н.

Р. асобу.

Р. суб’ектывізм.

|| незак. разве́нчваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. развянча́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

развянча́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. развянча́ю развянча́ем
2-я ас. развянча́еш развянча́еце
3-я ас. развянча́е развянча́юць
Прошлы час
м. развянча́ў развянча́лі
ж. развянча́ла
н. развянча́ла
Загадны лад
2-я ас. развянча́й развянча́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час развянча́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

развянча́ць сов. развенча́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

развянча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Пазбавіць ранейшай славы, усеагульнага прызнання, паказаўшы адмоўныя бакі каго‑, чаго‑н. Развянчаць культ асобы. □ Партыя .. рашуча развянчала суб’ектывізм, які падмяняў навуковы падыход да вырашэння буйных задач неабгрунтаванымі імправізацыямі. «Звязда». — Трэба ўзброіць гарадскую арганізацыю, развянчаць «тэарэтыка» Замерштэйна. Пестрак.

2. Разм. Скасаваць, аб’явіць несапраўдным чый‑н. шлюб, узяты па царкоўнаму абраду. — Татачка, мой родны, Мяне развянчайце, Ручкі мае развяжыце, Слоўца маё адкажыце! З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разве́нчваць гл. развянчаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

развенча́ть сов. развянча́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разве́нчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да развянчаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

развянча́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад развянчаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разве́нчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. развенчваць — развянчаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

развянча́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. развянчаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)