разву́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. разву́чваю разву́чваем
2-я ас. разву́чваеш разву́чваеце
3-я ас. разву́чвае разву́чваюць
Прошлы час
м. разву́чваў разву́чвалі
ж. разву́чвала
н. разву́чвала
Загадны лад
2-я ас. разву́чвай разву́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час разву́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разву́чваць несов. разу́чивать, выу́чивать; см. развучы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разву́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да развучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

развучы́ць, -вучу́, -ву́чыш, -ву́чыць; -ву́чаны; зак., што.

Вывучыць з мэтай выканання, паўтарэння.

Р. песню.

Р. ролю.

|| незак. разву́чваць, -аю, -аеш, -ае; наз. разву́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разу́чивать несов. разву́чваць, выву́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разву́чванне ср. разу́чивание; см. разву́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разву́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. развучваць — развучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разву́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да развучыцца.

2. Зал. да развучваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экзерсі́с, ‑у, м.

Спец. Практыкаванне для развіцця і ўдасканалення тэхнікі выканання (танца, музыкі). Развучваць свае экзерсісы.

[Фр. exercice ад exercer — развіваць шляхам практыкаванняў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разву́чвацца несов.

1. разу́чиваться; см. развучы́цца;

2. страд. разу́чиваться, выу́чиваться; см. разву́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)