разво́зчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. разво́зчык разво́зчыкі
Р. разво́зчыка разво́зчыкаў
Д. разво́зчыку разво́зчыкам
В. разво́зчыка разво́зчыкаў
Т. разво́зчыкам разво́зчыкамі
М. разво́зчыку разво́зчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разво́зчык м. разво́зчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разво́зчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца развозам чаго‑н. Насільшчыкі і развозчыкі мэблі пры магазіне мала калі бачылі ў сваёй практыцы такую жанчыну, якая б так спрытна таргавалася і дамагалася свайго без доўгай гаворкі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разво́зчик разво́зчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разво́зчыца, ‑ы, ж.

Жан. да развозчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)