разве́дчыцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
разве́дчыцкі |
разве́дчыцкая |
разве́дчыцкае |
разве́дчыцкія |
| Р. |
разве́дчыцкага |
разве́дчыцкай
разве́дчыцкае |
разве́дчыцкага |
разве́дчыцкіх |
| Д. |
разве́дчыцкаму |
разве́дчыцкай |
разве́дчыцкаму |
разве́дчыцкім |
| В. |
разве́дчыцкі (неадуш.)
разве́дчыцкага (адуш.) |
разве́дчыцкую |
разве́дчыцкае |
разве́дчыцкія (неадуш.)
разве́дчыцкіх (адуш.) |
| Т. |
разве́дчыцкім |
разве́дчыцкай
разве́дчыцкаю |
разве́дчыцкім |
разве́дчыцкімі |
| М. |
разве́дчыцкім |
разве́дчыцкай |
разве́дчыцкім |
разве́дчыцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
разве́дчыцкі разве́дческий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разве́дчыцкі, ‑ая, ‑ае.
Уласцівы разведчыку, разведчыкам. Да .. [Надзі] прыйшла тая няўлоўная разведчыцкая інтуіцыя, калі, здаецца, само сабою вока заўважае галоўнае, а вуха не прапускае ніводнага важнага слова. Бураўкін. Горад Святлане быў знаёмы неяк своеасабліва, калі можна так сказаць, з разведчыцкага пункту погляду. Шахавец. // Які належыць разведчыку, разведчыкам. З могілак на ўзгорку .. загаварыў разведчыцкі кулямёт. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разве́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Ваеннаслужачы або работнік разведкі (у 3 і 4 знач.).
2. Спецыяліст па разведцы нетраў, карысных выкапняў.
3. Самалёт або карабель, што вядзе разведку (у 1 і 2 знач.).
|| ж. разве́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц (да 1 знач.).
|| прым. разве́дчыцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)