разве́дваць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. разве́дваю разве́дваем
2-я ас. разве́дваеш разве́дваеце
3-я ас. разве́двае разве́дваюць
Прошлы час
м. разве́дваў разве́двалі
ж. разве́двала
н. разве́двала
Загадны лад
2-я ас. разве́двай разве́двайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час разве́дваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разве́дваць несов.

1. (узнавать) разве́дывать, разузнава́ть;

2. (производить разведку) разве́дывать; (о геологических, транспортных и др. исследованиях — ещё) изы́скивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разве́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да разведаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разве́даць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. што, аб кім-чым. Даведацца, дазнацца (разм.).

Р. планы.

2. што. Правесці, зрабіць разведку (у 1 і 2 знач.) чаго-н.

Р. размяшчэнне праціўніка.

Р. запасы нафты.

|| незак. разве́дваць, -аю, -аеш, -ае; наз. разве́дванне, -я, н.; прым. разве́двальны, -ая, -ае (паводле 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разве́двацца, ‑аецца; незак.

Зал. да разведваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разузнава́ть несов., разг. разве́дваць, даве́двацца, дазнава́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разве́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. разведваць — разведаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разве́двацца несов., страд. разве́дываться; разузнава́ться; изы́скиваться; см. разве́дваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разве́дывать несов., в разн. знач. разве́дваць, выве́дваць; см. разве́дать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сугляда́ць

‘разведваць што-небудзь, дазнавацца пра што-небудзь, аглядаць што-небудзь; пазіраць (чалавек суглядае навокал)’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. сугляда́ю сугляда́ем
2-я ас. сугляда́еш сугляда́еце
3-я ас. сугляда́е сугляда́юць
Прошлы час
м. сугляда́ў сугляда́лі
ж. сугляда́ла
н. сугляда́ла
Загадны лад
2-я ас. сугляда́й сугляда́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час сугляда́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)