разва́лісты, -ая, -ае (разм.).

3 пахістваннем з боку на бок.

Ісці развалістай паходкай.

|| наз. разва́лістасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разва́лісты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разва́лісты разва́лістая разва́лістае разва́лістыя
Р. разва́лістага разва́лістай
разва́лістае		 разва́лістага разва́лістых
Д. разва́лістаму разва́лістай разва́лістаму разва́лістым
В. разва́лісты (неадуш.)
разва́лістага (адуш.)		 разва́лістую разва́лістае разва́лістыя (неадуш.)
разва́лістых (адуш.)
Т. разва́лістым разва́лістай
разва́лістаю		 разва́лістым разва́лістымі
М. разва́лістым разва́лістай разва́лістым разва́лістых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разва́лісты разг. разва́листый;

~тая пахо́дка — разва́листая похо́дка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разва́лісты, ‑ая, ‑ае.

Разм. З пахістваннем з боку ў бок (пра паходку). Камлюкаваты Пшанічны развалістай хадой ступіў наперад. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Разва́лісты ’пышны’ (Нар. Гом.). Ад раз- і валіць (гл.). Утворана па той жа семантыка-словаўтваральнай мадэлі, што і разло́жысты (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

валюха́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Развалісты, з пахістваннямі з боку ў бок (пра паходку).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ува́листый

1. (холмистый) узго́ркаваты;

2. (о походке) прост. разва́лісты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разва́листый

1. разг. шыро́кі;

2. (о походке) прост. перава́лісты, разва́лісты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)