разва́лены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разва́лены разва́леная разва́ленае разва́леныя
Р. разва́ленага разва́ленай
разва́ленае		 разва́ленага разва́леных
Д. разва́ленаму разва́ленай разва́ленаму разва́леным
В. разва́лены (неадуш.)
разва́ленага (адуш.)		 разва́леную разва́ленае разва́леныя (неадуш.)
разва́леных (адуш.)
Т. разва́леным разва́ленай
разва́ленаю		 разва́леным разва́ленымі
М. разва́леным разва́ленай разва́леным разва́леных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разва́лены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разва́лены разва́леная разва́ленае разва́леныя
Р. разва́ленага разва́ленай
разва́ленае		 разва́ленага разва́леных
Д. разва́ленаму разва́ленай разва́ленаму разва́леным
В. разва́лены (неадуш.)
разва́ленага (адуш.)		 разва́леную разва́ленае разва́леныя (неадуш.)
разва́леных (адуш.)
Т. разва́леным разва́ленай
разва́ленаю		 разва́леным разва́ленымі
М. разва́леным разва́ленай разва́леным разва́леных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разва́лены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разва́лены разва́леная разва́ленае разва́леныя
Р. разва́ленага разва́ленай
разва́ленае		 разва́ленага разва́леных
Д. разва́ленаму разва́ленай разва́ленаму разва́леным
В. разва́лены (неадуш.)
разва́ленага (адуш.)		 разва́леную разва́ленае разва́леныя (неадуш.)
разва́леных (адуш.)
Т. разва́леным разва́ленай
разва́ленаю		 разва́леным разва́ленымі
М. разва́леным разва́ленай разва́леным разва́леных

Кароткая форма: разва́лена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разва́лены

1. прям., перен. разва́ленный; разру́шенный;

2. разг. раскро́енный;

1, 2 см. развалі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разва́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад разваліць.

2. у знач. прым. Які разваліўся; разламаны, паламаны. [Максім Астапавіч] абышоў навокал хату — усё было старое, трухлявае, разваленае. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разва́ленный

1. разва́лены, мног. паразва́льваны, разбу́раны, мног. паразбу́рваны;

2. разва́лены; см. развали́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разру́шенный

1. разбу́раны, мног. паразбу́рваны, паразбу́раны; разва́лены, мног. паразва́льваны;

2. разбу́раны, сапсава́ны; загу́блены; расстро́ены; см. разру́шить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбу́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад разбурыць.

2. у знач. прым. Разбіты, развалены. [Аня] адразу не заўважыла хударлявага мужчыны ў акулярах, які выйшаў з разбуранага пад’езда гэтага дома. Васілевіч. // перан. Даведзены да поўнага развалу. Былы воін — .. [Трацюк] з першых год аднаўлення сваімі рукамі адбудоўваў разбураную гаспадарку. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)