разва́жлівы, -ая, -ае.

1. Які любіць падумаць, разважыць.

Старэйшы брат больш р.

2. Які выяўляе развагу, здольнасць разважаць.

Гаворка ў яго разважлівая.

|| наз. разва́жлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разва́жлівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разва́жлівы разва́жлівая разва́жлівае разва́жлівыя
Р. разва́жлівага разва́жлівай
разва́жлівае		 разва́жлівага разва́жлівых
Д. разва́жліваму разва́жлівай разва́жліваму разва́жлівым
В. разва́жлівы (неадуш.)
разва́жлівага (адуш.)		 разва́жлівую разва́жлівае разва́жлівыя (неадуш.)
разва́жлівых (адуш.)
Т. разва́жлівым разва́жлівай
разва́жліваю		 разва́жлівым разва́жлівымі
М. разва́жлівым разва́жлівай разва́жлівым разва́жлівых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разва́жлівы

1. рассуди́тельный, здравомы́слящий, благоразу́мный;

2. (осторожный) расчётливый; осмотри́тельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разва́жлівы, ‑ая, ‑ае.

1. Які любіць падумаць, разважыць, дзейнічае правільна і разумна. Мірон быў больш разважлівы, спакойны хлопец, а Віктар — жвавы, імклівы. Маўр. — Яна [маці] жанчына разумная, разважлівая, ведае, што да чаго і як... Сачанка.

2. Які выяўляе разважлівасць, здольнасць разважаць. Гарачаму па натуры, рамантычнаму Валерыю якраз і не хапала яснага, разважлівага розуму і арганізатарскіх здольнасцей Кастуся Каліноўскага. Якімовіч. Крокі ў Сцяпана Захаравіча шырокія, цвёрдыя, гаворка разважлівая. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грунто́ўна-разва́жлівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. грунто́ўна-разва́жлівы грунто́ўна-разва́жлівая грунто́ўна-разва́жлівае грунто́ўна-разва́жлівыя
Р. грунто́ўна-разва́жлівага грунто́ўна-разва́жлівай
грунто́ўна-разва́жлівае		 грунто́ўна-разва́жлівага грунто́ўна-разва́жлівых
Д. грунто́ўна-разва́жліваму грунто́ўна-разва́жлівай грунто́ўна-разва́жліваму грунто́ўна-разва́жлівым
В. грунто́ўна-разва́жлівы (неадуш.)
грунто́ўна-разва́жлівага (адуш.)		 грунто́ўна-разва́жлівую грунто́ўна-разва́жлівае грунто́ўна-разва́жлівыя (неадуш.)
грунто́ўна-разва́жлівых (адуш.)
Т. грунто́ўна-разва́жлівым грунто́ўна-разва́жлівай
грунто́ўна-разва́жліваю		 грунто́ўна-разва́жлівым грунто́ўна-разва́жлівымі
М. грунто́ўна-разва́жлівым грунто́ўна-разва́жлівай грунто́ўна-разва́жлівым грунто́ўна-разва́жлівых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рассуди́тельный разва́жны, разва́жлівы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мазгаві́ты, -ая, -ае (разм.).

Разумны, кемлівы, разважлівы.

М. хлопец.

|| наз. мазгаві́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

небезрассу́дный небезразва́жны; (даво́лі) разва́жлівы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разу́мнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Разумны, разважлівы чалавек.

|| ж. разу́мніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аба́члівы, -ая, -ае.

1. Асцярожны ў сваіх учынках, разважлівы.

А. чалавек.

2. Абдуманы, узважаны.

А. ўчынак.

|| наз. аба́члівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)