разбра́тацца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разбра́таюся |
разбра́таемся |
| 2-я ас. |
разбра́таешся |
разбра́таецеся |
| 3-я ас. |
разбра́таецца |
разбра́таюцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
разбра́таўся |
разбра́таліся |
| ж. |
разбра́талася |
| н. |
разбра́талася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
разбра́тайся |
разбра́тайцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
разбра́таўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Разбра́тацца ’разарваць сваяцкую або сяброўскую сувязь’ (Нас.), ’разлічыцца, расправіцца’ (Жд. 2), рус. смал. разбрата́ться ’парваць з кім-небудзь сяброўскія адносіны’. Запазычана з польск. rozbratać się ’расстацца, разлучыцца з кім- або чым-небудзь’. Сюды ж разбра́т ’разрыў’: поўны разбрат са старым (Ластоўскі, Выбр., тв., 332).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)