разбрака́ць гл. разбракнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разбрака́ць

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. разбрака́е разбрака́юць
Прошлы час
м. разбрака́ў разбрака́лі
ж. разбрака́ла
н. разбрака́ла

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разбрака́ць несов. разбуха́ть, пропи́тываться вла́гой, размока́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбрака́ць, ‑ае.

Незак. да разбракнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбра́кнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; -бра́к, -кла; зак.

Разбухнуць ад вільгаці, размокнуць, размякнуць.

Дзверы разбраклі.

|| незак. разбрака́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)