разба́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. разба́ўка
Р. разба́ўкі
Д. разба́ўцы
В. разба́ўку
Т. разба́ўкай
разба́ўкаю
М. разба́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разба́ўка ж. разба́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разба́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. разбаўляць — разбавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разба́віць, -а́ўлю, -а́віш, -а́віць; -а́ўлены; зак., што.

Дадаўшы вады або іншай вадкасці, зрабіць менш насычаным, радзейшым.

Р. спірт вадой.

|| незак. разбаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. разба́ўка, -і, ДМ -ба́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разба́вка разг. разба́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)