ражо́нчык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ражо́нчык |
ражо́нчыкі |
| Р. |
ражо́нчыка |
ражо́нчыкаў |
| Д. |
ражо́нчыку |
ражо́нчыкам |
| В. |
ражо́нчык |
ражо́нчыкі |
| Т. |
ражо́нчыкам |
ражо́нчыкамі |
| М. |
ражо́нчыку |
ражо́нчыках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ражо́нчык, ‑а, м.
Памянш. да ражон; невялікі ражон. Калі катораму маці дасць у торбачку сала, то гэтае сала разразалі папалам і пяклі яго на ражончыках. Колас. Неўзабаве весела гарэў сушняк, сквірчэла і капала на ражончыках сала. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)