ра́жачка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ра́жачка ра́жачкі
Р. ра́жачкі ра́жачак
Д. ра́жачцы ра́жачкам
В. ра́жачку ра́жачкі
Т. ра́жачкай
ра́жачкаю		 ра́жачкамі
М. ра́жачцы ра́жачках

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ра́жачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Памянш. да ражка; невялікая ражка. — Скажыце, .. гэта не вы на тым тыдні прывозілі з Хлюпіч прадаваць цабры і ражачкі? Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

Драўляная пасудзіна ў выглядзе цэбрыка з ручкай, прызначаная для розных гаспадарчых патрэб.

|| памянш.-ласк. ра́жачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. ра́жачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

баде́йка ж. вядзе́рца, -ца ср., ра́жачка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бадья́ ж.

1. (ведро) вядро́, -ра́ ср.; (шайка) ра́жачка, -кі ж.; (для стирки) бале́я, -ле́і ж.; (ушат) цэ́бар, -бра м.;

2. (рудоподъёмная) бо́дня, -ні ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)