ра́дыевы гл. радый.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́дыевы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ра́дыевы ра́дыевая ра́дыевае ра́дыевыя
Р. ра́дыевага ра́дыевай
ра́дыевае		 ра́дыевага ра́дыевых
Д. ра́дыеваму ра́дыевай ра́дыеваму ра́дыевым
В. ра́дыевы (неадуш.)
ра́дыевага (адуш.)		 ра́дыевую ра́дыевае ра́дыевыя (неадуш.)
ра́дыевых (адуш.)
Т. ра́дыевым ра́дыевай
ра́дыеваю		 ра́дыевым ра́дыевымі
М. ра́дыевым ра́дыевай ра́дыевым ра́дыевых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ра́дыевы ра́диевый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ра́дыевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да радыю. Радыевае выпраменьванне. // Які змяшчае ў сабе радый. Радыевая ру да.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́дый, -ю, м.

Хімічны элемент, серабрыста-белы бліскучы метал, які мае радыеактыўныя ўласцівасці.

|| прым. ра́дыевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́диевый ра́дыевы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)