радка́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
радка́вы |
радка́вая |
радка́вае |
радка́выя |
| Р. |
радка́вага |
радка́вай
радка́вае |
радка́вага |
радка́вых |
| Д. |
радка́ваму |
радка́вай |
радка́ваму |
радка́вым |
| В. |
радка́вы (неадуш.)
радка́вага (адуш.) |
радка́вую |
радка́вае |
радка́выя (неадуш.)
радка́вых (адуш.) |
| Т. |
радка́вым |
радка́вай
радка́ваю |
радка́вым |
радка́вымі |
| М. |
радка́вым |
радка́вай |
радка́вым |
радка́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
радка́вы обл., см. радкава́ты
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
радка́вы, ‑ая, ‑ае.
Абл. Радкаваты. Дожджык быў малы і радкавы, але калі парывамі налятаў вецер, то невялікія і рэдкія кроплі секлі ў твар, як шротам. Дамашэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)