рага́тачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
рага́тачны |
рага́тачная |
рага́тачнае |
рага́тачныя |
| Р. |
рага́тачнага |
рага́тачнай
рага́тачнае |
рага́тачнага |
рага́тачных |
| Д. |
рага́тачнаму |
рага́тачнай |
рага́тачнаму |
рага́тачным |
| В. |
рага́тачны |
рага́тачную |
рага́тачнае |
рага́тачныя |
| Т. |
рага́тачным |
рага́тачнай
рага́тачнаю |
рага́тачным |
рага́тачнымі |
| М. |
рага́тачным |
рага́тачнай |
рага́тачным |
рага́тачных |
Крыніцы:
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рага́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.
1. Перашкода на шляху пранікнення куды-н. у выглядзе некалькіх накрыж збітых калоў, прымацаваных да доўгага бруса.
2. перан. звычайна мн. Перашкода, замінка.
Бюракратычныя рагаткі.
3. Невялікая драўляная развіліна з прывязанай да абодвух яе канцоў гумкай для кідання чаго-н.
Страляць з рагаткі.
|| прым. рага́тачны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)