рагаві́ца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
рагаві́ца |
рагаві́цы |
| Р. |
рагаві́цы |
рагаві́ц |
| Д. |
рагаві́цы |
рагаві́цам |
| В. |
рагаві́цу |
рагаві́цы |
| Т. |
рагаві́цай
рагаві́цаю |
рагаві́цамі |
| М. |
рагаві́цы |
рагаві́цах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
рагаві́ца, -ы, мн. -ы, -ві́ц, ж.
Празрыстая вонкавая абалонка вока.
Перасадка рагавіцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)