рабзо́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
рабзо́н |
рабзо́ны |
| Р. |
рабзо́на |
рабзо́наў |
| Д. |
рабзо́ну |
рабзо́нам |
| В. |
рабзо́на |
рабзо́наў |
| Т. |
рабзо́нам |
рабзо́намі |
| М. |
рабзо́не |
рабзо́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Рабзо́н (рябзон) ’рабы чалавек’ (Стан.), рябзо́нка ’рабая жанчына’ (Нас.). Ад рабы (гл.), суфікс ‑он‑ (Карскі 2-3, 29) з няясным (экспрэсіўным?) нарашчэннем ‑з‑ (< *рабза).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)