рабаці́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ці́ць; незак.
1. што. Пакрываць рабаціннем (у 2 знач.), рабізной (у 1 знач.).
Ветрык злёгку рабаціў лужыны.
2. Выклікаць адчуванне рабізны, стракатасці ў вачах.
Аж р. у вачах.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рабаці́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
рабаці́ць |
рабаця́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
рабаці́ў |
рабаці́лі |
| ж. |
рабаці́ла |
| н. |
рабаці́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
рабаці́ |
рабаці́це |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рабаці́ць несов. (делать рябым) ряби́ть;
ве́цер р. ваду́ — ве́тер ряби́т во́ду
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рабаці́ць, ‑ціць; незак.
1. што. Пакрываць рабаціннем (у 2 знач.), рабізной (у 2 знач.). Вуліца падсохла за ноч, толькі дзе-нідзе слабы ветрык злёгку рабаціў плыткія лужыны. Адамчык.
2. Выклікаць адчуванне рабізны, стракатасці ў вачах. Ад .. ветру разам ускалыхваўся арэшнік і рабаціў уваччу. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зарабаці́ць, ‑ціць; зак.
Разм. Пачаць рабаціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рабаце́ць
дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
рабаці́ць |
рабаця́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
рабаце́ў |
рабаце́лі |
| ж. |
рабаце́ла |
| н. |
рабаце́ла |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рабаці́ніць, ‑ніць; незак., што.
Тое, што і рабаціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ряби́ть несов.
1. (делать рябым) рабаці́ць;
ве́тер ряби́т во́ду ве́цер рабаці́ць (мо́ршчыць) ваду́;
2. безл. / у меня́ ряби́т в глаза́х у мяне́ мітусі́цца ў вача́х;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рабаце́ць, ‑ціць; незак.
Пакрывацца рабізной, невялікімі хвалямі. Дзьмуў лёгкі ветрык, рабацела рака, а калі выглядала сонца з-за хмар, вада серабрылася. Гурскі. // Вылучацца, мільгацець рознымі колерамі; быць рабым ад чаго‑н. Акно-шыбіна густа рабаціць дробнымі кроплямі дажджу. Сачанка. / у безас. ужыв. Ад .. сукенак, абвешаных рознакаляровымі стужкамі, ажно рабацела ўваччу. Броўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мо́ршчыць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑шчыць; незак., што.
1. Збіраць у маршчыны (скуру, часткі твару). Віцька моршчыў усыпаны залаціста-карычневымі вяснушкамі нос, памагаў у гаворцы рукамі. Карпаў. Васількоў тым часам накідваў тэзісы даклада. Ён часта задумваўся, моршчыў лоб. Асіпенка.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.); перан. Утвараць складкі рабізны на гладкай паверхні (вады), рабаціць. Дзьмуў халодны красавіцкі вецер, .. моршчыў ваду ў лужах, што расплыліся на балоце. Дуброўскі. // без дап. Разм. Ляжаць нягладка, маршчыніцца (пра адзежу).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)