раба́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. раба́тка раба́ткі
Р. раба́ткі раба́так
Д. раба́тцы раба́ткам
В. раба́тку раба́ткі
Т. раба́ткай
раба́ткаю		 раба́ткамі
М. раба́тцы раба́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

раба́тка ж., сад. раба́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раба́тка сад. раба́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раба́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Вузкая градка кветак уздоўж паркавых дарожак, навокал клумб і інш.

[Ням. Rabatte.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Раба́тка ’вузенькая градка’ (Мат. Гом.). Праз польск. rabatka, rabata ’градка для кветак’ з ням. Rabatte ’градка для кветак’, ’абшлаг’, якое з галандскага агародніцтва, куды яно ў сваю чаргу трапіла з фр. rabat ’лацкан; манішка’ (Махэк₂, 503).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)