рабава́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
рабава́ты |
рабава́тая |
рабава́тае |
рабава́тыя |
| Р. |
рабава́тага |
рабава́тай
рабава́тае |
рабава́тага |
рабава́тых |
| Д. |
рабава́таму |
рабава́тай |
рабава́таму |
рабава́тым |
| В. |
рабава́ты (неадуш.)
рабава́тага (адуш.) |
рабава́тую |
рабава́тае |
рабава́тыя (неадуш.)
рабава́тых (адуш.) |
| Т. |
рабава́тым |
рабава́тай
рабава́таю |
рабава́тым |
рабава́тымі |
| М. |
рабава́тым |
рабава́тай |
рабава́тым |
рабава́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рабава́ты
1. (неодноцветный) рябова́тый; (о масти — ещё) пестрова́тый;
2. (вследствие оспы) рябова́тый, конопа́тый;
3. (в веснушках) весну́шчатый, конопа́тый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рабава́ты, ‑ая, ‑ае.
Трохі рабы; з невялікім рабаціннем. Позірк Паходні затрымаўся на рабаватым твары маладога трактарыста. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)