п’я́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

1. Гулянка, дзе многа п’юць спіртных напіткаў.

Справіць п’янку.

2. Тое, што і п’янства.

Прагулы з-за п’янкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

п’я́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. п’я́нка п’я́нкі
Р. п’я́нкі п’я́нак
Д. п’я́нцы п’я́нкам
В. п’я́нку п’я́нкі
Т. п’я́нкай
п’я́нкаю		 п’я́нкамі
М. п’я́нцы п’я́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

п’я́нка ж., разг. пья́нка; кутёж м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

п’я́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм.

1. Гулянка, дзе многа п’юць спіртных напіткаў. [Хлопцы] думалі, што казакі перад адыходам у Ванькоўшчыне п’янку спраўляюць, аж было мірна і ціха. Лобан. — Выпі, дачка, тут не п’янка, а сяброўская вячэра. За нашу перамогу грэх не выпіць каліва... Машара.

2. Тое, што і п’янства. Аналізуючы прычыны прагулаў і парушэнняў дысцыпліны працы, прыходзіш да высновы, што пераважная большасць іх звязана з п’янкай. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папо́йка, -і, ДМ -по́йцы, мн. -і, -по́ек, ж. (разм.).

Гулянка з багатай выпіўкай, п’янка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пья́нка прост. п’я́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папо́йка, ‑і, ДМ ‑пойцы; Р мн. ‑поек; ж.

Разм. Гулянка з багатай выпіўкай, п’янка. Знаёмства было неадкладна адзначана шумнай папойкай у рэстаране. «ЛіМ».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)