піўну́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж. (разм., пагард.).

Тое, што і піўная.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

піўну́шка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. піўну́шка піўну́шкі
Р. піўну́шкі піўну́шак
Д. піўну́шцы піўну́шкам
В. піўну́шку піўну́шкі
Т. піўну́шкай
піўну́шкаю		 піўну́шкамі
М. піўну́шцы піўну́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

піўну́шка ж., прост. пивну́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

піўну́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Разм. Тое, што і піўная. Недалёка ад воласці ёсць піўнушка. Трымае яе Максім Гулейка. Колас. Танненькі гарнітур, і штаны блішчаць, як наваксаваныя, ад частай седні ў парыжскіх піўнушках. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пивну́шка прост. піўну́шка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)