піяне́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. піяне́рскі піяне́рская піяне́рскае піяне́рскія
Р. піяне́рскага піяне́рскай
піяне́рскае		 піяне́рскага піяне́рскіх
Д. піяне́рскаму піяне́рскай піяне́рскаму піяне́рскім
В. піяне́рскі (неадуш.)
піяне́рскага (адуш.)		 піяне́рскую піяне́рскае піяне́рскія (неадуш.)
піяне́рскіх (адуш.)
Т. піяне́рскім піяне́рскай
піяне́рскаю		 піяне́рскім піяне́рскімі
М. піяне́рскім піяне́рскай піяне́рскім піяне́рскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пионерба́за (пионе́рская ба́за) піянерба́за, -зы ж. (піяне́рская ба́за).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пионервожа́тая (пионе́рская вожа́тая) піянерважа́тая, -тай ж. (піяне́рская важа́тая).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пионерорганиза́ция (пионе́рская организа́ция) піянерарганіза́цыя, -цыі ж. (піяне́рская арганіза́цыя).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дружы́на, -ы, мн. -ы, -жы́н, ж.

1. Узброены атрад пры князі ў Старажытнай Русі.

Княжацкая д.

2. Добраахвотнае аб’яднанне людзей, створанае з якой-н. мэтай.

Піянерская д.

Пажарная д.

○

Народная дружына — добраахвотная арганізацыя ў СССР, якая дапамагала міліцыі ў ахове грамадскага парадку.

|| прым. дружы́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сімво́ліка, ‑і, ДМ ‑ліцы, ж.

1. Сімвалічнае значэнне, што прыдаецца чаму‑н. Сімволіка хімічных элементаў. Сімволіка кветак.

2. зб. Сімвалы; сукупнасць якіх‑н. сімвалаў. Піянерская сімволіка. □ Выкарыстанне народнай сімволікі было вельмі характэрным і для дакастрычніцкай творчасці Янкі Купалы. Гіст. бел. сав. літ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юнна́т, ‑а, М ‑наце, м.

Юны натураліст; удзельнік гуртка па вывучэнню прыроды. З 1929 года існуе ў Мінску яшчэ адна піянерская ўстанова — Цэнтральная станцыя юннатаў. «Маладосць». У мяне старэйшы брат Тры гады ўжо юннат; Што пасее ў агародзе, У яго заўсёды ўродзіць. Шуцько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дружы́на, ‑ы, ж.

1. У Старажытнай Русі — група з прыбліжаных князя, якая складала асноўнае яго войска і прымала ўдзел у кіраванні княствам. Дружына полацкага князя.

2. Добраахвотнае аб’яднанне, група, атрад, створаныя з якой‑н. мэтай. Баявыя рабочыя дружыны. Санітарная дружына. Пажарная дружына. Піянерская дружына.

•••

Народная дружына — добраахвотная арганізацыя ў СССР, якая дапамагае міліцыі ў ахове грамадскага парадку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дружы́на ж., в разн. знач. дружи́на;

піяне́рская д. — пионе́рская дружи́на;

кня́жацкая д. — кня́жеская дружи́на;

пажа́рная д. — пожа́рная дружи́на;

○ наро́дная д. — наро́дная дружи́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дружи́на в разн. знач. дружы́на, -ны ж.;

пионе́рская дружи́на піяне́рская дружы́на;

наро́дная дружи́на наро́дная дружы́на;

кня́жеская дружи́на кня́жацкая дружы́на;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)