піяне́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. піяне́р піяне́ры
Р. піяне́ра піяне́раў
Д. піяне́ру піяне́рам
В. піяне́ра піяне́раў
Т. піяне́рам піяне́рамі
М. піяне́ру піяне́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Піяне́р

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Піяне́р
Р. Піяне́ра
Д. Піяне́ру
В. Піяне́р
Т. Піяне́рам
М. Піяне́ры

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

піяне́рны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае адносіны да піянера (у 3 знач.). Піянерны батальён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піяне́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да піянера (у 4 знач.). Піянерскі атрад. Піянерскі гальштук. □ Толя Кавалёў вяртаўся з піянерскага лагера ў свой горад на чацвёрты дзень вайны. Якімовіч.

•••

Піянерскі касцёр гл. касцёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)