піхто́ўнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. піхто́ўнік
Р. піхто́ўніку
Д. піхто́ўніку
В. піхто́ўнік
Т. піхто́ўнікам
М. піхто́ўніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

піхто́ўнік, -ку м. пихто́вник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

піхто́ўнік, ‑у, м.

Піхтавы лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пихта́рник м. піхто́ўнік, -ку м., пі́хтавы лес;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пихто́вник м. піхто́ўнік, -ку м., пі́хтавы лес;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)