пі́та

‘валокны; птушка’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пі́та пі́ты
Р. пі́ты пі́т
Д. пі́це пі́там
В. пі́ту пі́т
Т. пі́тай
пі́таю		 пі́тамі
М. пі́це пі́тах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пі́та

‘валокны; птушка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пі́та пі́ты
Р. пі́ты пі́т
Д. пі́це пі́там
В. пі́ту пі́ты
Т. пі́тай
пі́таю		 пі́тамі
М. пі́це пі́тах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пі́та

‘род аладкі’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пі́та пі́ты
Р. пі́ты пі́т
Д. пі́це пі́там
В. пі́ту пі́ты
Т. пі́тай
пі́таю		 пі́тамі
М. пі́це пі́тах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Піта́ ’пітво’ (ТС). Да піць (гл.). Утворана пры дапамозе суф. ‑а паводле ўзору яда́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пі́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пі́ты пі́тая пі́тае пі́тыя
Р. пі́тага пі́тай
пі́тае		 пі́тага пі́тых
Д. пі́таму пі́тай пі́таму пі́тым
В. пі́ты (неадуш.)
пі́тага (адуш.)		 пі́тую пі́тае пі́тыя (неадуш.)
пі́тых (адуш.)
Т. пі́тым пі́тай
пі́таю		 пі́тым пі́тымі
М. пі́тым пі́тай пі́тым пі́тых

Кароткая форма: пі́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)