пісьме́нніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пісьме́нніца пісьме́нніцы
Р. пісьме́нніцы пісьме́нніц
Д. пісьме́нніцы пісьме́нніцам
В. пісьме́нніцу пісьме́нніц
Т. пісьме́нніцай
пісьме́нніцаю		 пісьме́нніцамі
М. пісьме́нніцы пісьме́нніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пісьме́нніца ж. писа́тельница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пісьме́нніца, ‑ы, ж.

Жан. да пісьменнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пісьме́ннік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які займаецца літаратурнай працай, піша мастацкія літаратурныя творы.

|| ж. пісьме́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. пісьме́нніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

писа́тельница пісьме́нніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сочини́тельница

1. уст. пісьме́нніца, -цы ж., літара́тарка, -кі ж.;

2. (лгунья) разг. піса́ка, -кі ж., вы́думшчыца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)