піро́метр
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
піро́метр |
піро́метры |
| Р. |
піро́метра |
піро́метраў |
| Д. |
піро́метру |
піро́метрам |
| В. |
піро́метр |
піро́метры |
| Т. |
піро́метрам |
піро́метрамі |
| М. |
піро́метры |
піро́метрах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
піро́метр м., физ. пиро́метр
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
піро́метр, ‑а, м.
Спец. Прылада для вымярэння высокіх тэмператур.
[Грэч. pýr — агонь і metreō — мераю.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пиро́метр физ. піро́метр, -ра м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)