піражко́вы гл. пірог.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

піражко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. піражко́вы піражко́вая піражко́вае піражко́выя
Р. піражко́вага піражко́вай
піражко́вае		 піражко́вага піражко́вых
Д. піражко́ваму піражко́вай піражко́ваму піражко́вым
В. піражко́вы (неадуш.)
піражко́вага (адуш.)		 піражко́вую піражко́вае піражко́выя (неадуш.)
піражко́вых (адуш.)
Т. піражко́вым піражко́вай
піражко́ваю		 піражко́вым піражко́вымі
М. піражко́вым піражко́вай піражко́вым піражко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

піражко́вы пирожко́вый;

~вая начы́нка — пирожко́вая начи́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

піражко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да піражка, прызначаны для піражка. Піражковае цеста. Піражковы цэх.

2. у знач. наз. піражко́вая, ‑ай, ж. Гандлёвая ўстанова, дзе пякуць і прадаюць піражкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піро́г, -рага́, мн. -рагі́, -раго́ў, м.

Печаны выраб з тонка раскачанага цеста з начынкай.

П. з грыбамі.

|| памянш. піражо́к, -жка́, мн. -жкі́, -жко́ў, м.; прым. піражко́вы, -ая, -ае.

Піражковае цеста.

|| прым. піро́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)