пі́нчэр, ‑а, м.

Парода невялікіх сабак з кароткай шэрсцю і доўгімі вушамі.

[Англ. pinscher.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́берман-пі́нчэр, ‑а, м.

Парода службовых сабак з клінападобнай галавой і кароткай, густой, бліскучай поўсцю, а таксама сабака гэтай пароды.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)