◎ Пі́нкі ’кпіны’ (гродз., Жыв. НС). З кпінкі < кпіны < кпіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пі́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пі́нка пі́нкі
Р. пі́нкі пі́нак
Д. пі́нцы пі́нкам
В. пі́нку пі́нкі
Т. пі́нкай
пі́нкаю		 пі́нкамі
М. пі́нцы пі́нках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)