піне́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. піне́тка піне́ткі
Р. піне́ткі піне́так
Д. піне́тцы піне́ткам
В. піне́тку піне́ткі
Т. піне́ткай
піне́ткаю		 піне́ткамі
М. піне́тцы піне́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

піне́тка ж. пине́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

піне́ткі, ед. піне́тка ж. пине́тки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пине́тки мн. піне́ткі, -так, ед. піне́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

піне́ткі, ‑так; адз. пінетка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Лёгкі вываратны абутак на мяккай падэшве для дзяцей, якія яшчэ не ўмеюць хадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пча́йка, варыянты пінетка, шайка, чайка ’страказа’ (брагін., Нар. словатв.; ЛА, 1). Няясна; параўн. пшчшіка ’пчала’ (воран., Шатал.)· Гл. таксама псайка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)