піля́стра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. піля́стра піля́стры
Р. піля́стры піля́страў
Д. піля́стры піля́страм
В. піля́стру піля́стры
Т. піля́страй
піля́страю		 піля́страмі
М. піля́стры піля́страх

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

піля́стра ж., архит. пиля́стра, пиля́стр м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

піля́стра, -ы, мн. -ы, -аў, ж. і піля́стр, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прамавугольны выступ на сцяне ў выглядзе ўробленай у яе калоны.

|| прым. піля́стравы,-ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

піля́стра, ‑ы, ж. і піля́стр, ‑а, м.

Спец. Чатырохгранная калона, якая адной гранню ўваходзіць у сцяну.

[Іт. pilasteo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піля́стр

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. піля́стр піля́стры
Р. піля́стра піля́страў
Д. піля́стру піля́страм
В. піля́стр піля́стры
Т. піля́страм піля́страмі
М. піля́стры піля́страх

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пиля́стр м. и пиля́стра архит. піля́стра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)