пі́льшчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пі́льшчык |
пі́льшчыкі |
| Р. |
пі́льшчыка |
пі́льшчыкаў |
| Д. |
пі́льшчыку |
пі́льшчыкам |
| В. |
пі́льшчыка |
пі́льшчыкаў |
| Т. |
пі́льшчыкам |
пі́льшчыкамі |
| М. |
пі́льшчыку |
пі́льшчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
манта́жны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да мантажу. Шмат тут было рабочых: працавалі цесляры, пільшчыкі; у сярэдзіне корпуса вяліся мантажныя работы. Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)