пілатава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. пілатава́нне
Р. пілатава́ння
Д. пілатава́нню
В. пілатава́нне
Т. пілатава́ннем
М. пілатава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пілатава́нне ср., ав. пилоти́рование

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пілатава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пілатаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пілатава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., што.

Кіраваць лятальным апаратам.

П. самалёт.

|| наз. пілатава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пилоти́рование пілатава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)