пілара́ма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пілара́ма пілара́мы
Р. пілара́мы пілара́м
Д. пілара́ме пілара́мам
В. пілара́му пілара́мы
Т. пілара́май
пілара́маю		 пілара́мамі
М. пілара́ме пілара́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пілара́ма ж. пилора́ма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пілара́ма, ‑ы, ж.

Прыстасаванне для распілоўкі бярвення на дошкі, якое прыводзіцца ў рух электраматорам. [Дзямід Сыч:] — Нам трэба устанавіць сваю пілараму, каб не цягаць калод у райпрамкамбінат. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пилора́ма цыркуля́рка, -кі ж., пілара́ма, -мы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)