пі́кша, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Паўночная марская рыба сямейства трасковых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пі́кша

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пі́кша пі́кшы
Р. пі́кшы пі́кшаў
Д. пі́кшы пі́кшам
В. пі́кшу пі́кшаў
Т. пі́кшай
пі́кшаю		 пі́кшамі
М. пі́кшы пі́кшах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пі́кша ж., зоол. пи́кша

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пі́кша, ‑ы, ж.

Прамысловая рыба сямейства трасковых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пі́кша ’лясны клоп расліннаедны’ (рэч., ЛА, 1). Магчыма, балтызм, утвораны ад літ. прыметніка pìktas ’злы, злосны’ і суф. ‑ša(s). З-за яго смярдзючага паху называецца яшчэ смярдзю́ха, біздзюха́, воню́ха, бзьдзю́ля, а таксама бікзды́кша — кантамінаванае ўтварэнне з асновы бзд‑ і пікша.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пи́кша зоол. пі́кша, -шы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)