піжо́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
піжо́нка |
піжо́нкі |
| Р. |
піжо́нкі |
піжо́нак |
| Д. |
піжо́нцы |
піжо́нкам |
| В. |
піжо́нку |
піжо́нак |
| Т. |
піжо́нкай
піжо́нкаю |
піжо́нкамі |
| М. |
піжо́нцы |
піжо́нках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
піжо́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).
Фарсісты малады чалавек, заняты сваёй знешнасцю; франт.
|| ж. піжо́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
|| прым. піжо́нскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)