півава́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па піваварэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

півава́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. півава́р півава́ры
Р. півава́ра півава́раў
Д. півава́ру півава́рам
В. півава́ра півава́раў
Т. півава́рам півава́рамі
М. півава́ру півава́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

півава́р м. пивова́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

півава́р, ‑а, м.

Спецыяліст па піваварэнню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Півава́ры

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Півава́ры
Р. Півава́р
Півава́раў
Д. Півава́рам
В. Півава́ры
Т. Півава́рамі
М. Півава́рах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пивова́р півава́р, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Бро́вар ’вінакурня’. Укр. бро́вар. Запазычанне з польск. browar ’тс’ (параўн. browarz ’півавар’) < ням. Brauer. Гл. Брукнер, 42; Фасмер, 1, 215; Бернекер, 88; Рыхардт, Poln., 37; Кюнэ, Poln., 46; Шалудзька, Нім., 23; Рудніцкі, 213 (указваюць таксама на с.-в.-ням. і н.-ням. крыніцу). Ст.-бел. бровар ’бровар, піваварня’ вядома з XVI ст. (Булыка, Запазыч.). Бел. бровар ’півавар’ (Нас.) запазычана з польск. browarz ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)