пёстрый

1. страка́ты, пярэ́сты; (рябой) рабы́; (разноцветный) рознакаляро́вы;

пёстрая ло́шадь рабы́ (пярэ́сты) конь;

пёстрый пёс рабы́ саба́ка;

2. перен. (неоднородный) неаднаста́йны, ро́зны; (цветистый) квяці́сты;

пёстрый соста́в населе́ния неаднаста́йны (ро́зны) склад насе́льніцтва;

пёстрый стиль квяці́сты стыль.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неаднаста́йны неодноро́дный, разнообра́зный, пёстрый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

страка́ты

1. прям., перен. пёстрый;

с. дыва́н — пёстрый ковёр;

с. склад насе́льніцтва — пёстрый соста́в населе́ния;

2. (о масти животных) пёстрый, пятни́стый; (о масти лошади — ещё) пе́гий, чуба́рый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пёстро и пестро́ нареч.

1. страка́та;

2. (разнообразно) разнаста́йна; (цветисто) квяці́ста; см. пёстрый.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́гий пля́місты; (пёстрый) пярэ́сты; (рябой) рабы́;

пе́гая ло́шадь рабы́ (пярэ́сты) конь;

пе́гий пёс рабы́ саба́ка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пярэ́сты

1. прям., перен. пёстрый;

2. (о масти животных) пе́гий;

3. (о масти лошади) пе́гий, чуба́рый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пестрота́

1. страка́тасць, -ці ж.; пярэ́стасць, -ці ж.; рознакаляро́васць, -ці ж.; рабізна́, -ны́ ж.;

2. перен. неаднаста́йнасць, -ці ж., ро́знасць, -ці ж.; квяці́стасць, -ці ж.; см. пёстрый.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рабы́

1. (неодноцветный) рябо́й; (о масти — ещё) пёстрый;

раба́я каро́ва — ряба́я (пёстрая) коро́ва;

2. (вследствие оспы) рябо́й, конопа́тый;

3. (в веснушках) весну́шчатый, конопа́тый;

◊ або́е рабо́е — ирон., погов. два сапога́ — па́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пёстры ’стракаты’ (круп., чэрв., бялын., шкл., маг., чавус., мсцісл., рэч., Жыв. св.), пёстрая (карова) ’пярэстая’ (паўн. і ўсх.-маг., ЛА, 1), укр. пістря́вий, пістри́й, зах. пістряк ’вяснушка’ (на твары), ’плямы (на вымені)’, рус. пёстр, пёстрый, польск. pstry, ст.-чэш. pestr, pstrý, чэш., славац. pestrý, славен. pȅster, балг. пъ́стръ ’стракаты, рознакаляровы’, ц.-слав. пьстръ ’розны’. Прасл. *pьstrь. Суф. ‑rъ, як у іншых назвах колераў: rъdrъ ’руды’, modrъ ’сіні’, sěrъ ’шэры’, ‑t‑ устаўное (Махэк₂, 446). Да асновы-кораня *pьs‑, звязанага чаргаваннем з піса́ць (гл.). Роднаснае літ. paĩšas ’пляма ад сажы’, ст.-грэч. ποικίλος ’стракаты’, ст.-інд. pḗças ’колер’, авест. paēsa‑ ’тс’, ст.-в.-ням. fêh ’стракаты’ (Фасмер, 3, 251), ст.-інд. śilpá‑ < piślā‑ < *piśra‑ (Тадэска, Language, 23, 383; Бязлай, 3, 28). Сюды ж пярэсты, стронга (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)