пяю́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пяю́ха пяю́хі
Р. пяю́хі пяю́х
Д. пяю́се пяю́хам
В. пяю́ху пяю́х
Т. пяю́хай
пяю́хаю		 пяю́хамі
М. пяю́се пяю́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пяю́ха ж., разг.

1. (любительница петь) певу́нья;

2. (о птицах) певу́нья, певи́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пяю́ха, ‑і, ДМ ‑юсе, ж.

Разм.

1. Пеўчая птушка. У залатой лістоце дрэў чуваць ля сонечнай палянкі з маленства вывучаны спеў пяюхі сціплай — берасцянкі. А. Вольскі.

2. Жан. да пяюн.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяю́н, пеюна́, мн. пеюны́, пеюно́ў, мн. (разм.).

Той, хто вельмі любіць спяваць, многа спявае; пявун.

|| ж. пяю́ха, -і, ДМ пяю́се, мн. -і, пяю́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

певу́нья пяю́ха, -хі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

певи́чка

1. (о птице) пяю́ха, -хі ж.;

2. пренебр., уст. спява́чка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́сенница

1. (певица) спява́чка, -кі ж.;

2. (певунья) пяю́ха, -хі ж.;

3. (поэтесса, автор песен) пе́сенніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)