пяцяры́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пяцяры́к |
пяцерыкі́ |
| Р. |
пяцерыка́ |
пяцерыко́ў |
| Д. |
пяцерыку́ |
пяцерыка́м |
| В. |
пяцяры́к |
пяцерыкі́ |
| Т. |
пяцерыко́м |
пяцерыка́мі |
| М. |
пяцерыку́ |
пяцерыка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пяцяры́к, -церыка́ м., уст. (мера) пятери́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пятери́к (мера) уст. пяцяры́к, род. пяцерыка́ м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)