Пятро́ва
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Пятро́ва |
| Р. |
Пятро́ва |
| Д. |
Пятро́ву |
| В. |
Пятро́ва |
| Т. |
Пятро́вам |
| М. |
Пятро́ве |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Пятро́ў
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Пятро́ў |
| Р. |
Пятро́ва |
| Д. |
Пятро́ву |
| В. |
Пятро́ў |
| Т. |
Пятро́вам |
| М. |
Пятро́ве |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дзе́вачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Ласк. да дзяўчына. Пятрова ночка невялічка, ды не выспалася дзевачка. З нар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дуга́ в разн. знач. дуга́, -гі́ ж.;
дуга́ Петро́ва физ. дуга́ Пятро́ва;
электри́ческая дуга́ физ. электры́чная дуга́;
◊
согну́ть в дугу сагну́ць у дугу́;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рыззё, ‑я, н., зб.
Разм. Старое, падранае адзенне. Пятрова жонка складвала .. [у скрыню] непатрэбнае рыззё. Новікаў. Былыя вязні ішлі праз нашы Макраны дадому. Зарослыя бародамі, у рыззі. Каліна. // Анучы, старызна. Затыкала [маці] рыззём аканіцу Ды запальвала ў кухні газніцу. Бічэль-Загнетава. Кастусь віў вуду, чапляў кручок, куплены ў праезджага каравачніка за старое рыззё, і на чарвяка лавіў тоўстых і крыху лянівых плотак. Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дуга́ ж., в разн. знач. дуга́;
○ во́льтава д. — физ. во́льтова дуга́;
электры́чная д. — электри́ческая дуга́;
д. Пятро́ва — физ. дуга́ Петро́ва;
◊ сагну́ць у дугу́ — (каго) согну́ть в дугу́ (кого);
сагну́цца ў дугу́ — согну́ться в дугу́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пацясні́цца, ‑цяснюся, ‑цяснішся, ‑цясніцца; ‑цяснімся, ‑цесніцеся; зак.
1. Пасунуцца, паціснуцца, даючы каму‑н. месца. [Сяргей] падышоў да Ярмоленкі, Пятрова і, вітаючыся, сказаў ім, мабыць, нешта смешнае і вясёлае, бо тыя, смеючыся, пацяспіліся, далі яму месца на лаўцы. Сіўцоў. // Вызваліць частку занятай плошчы. Каля дрэ[ў] стаялі нейкія грузавікі і фурманкі. Калі падышлі «трыццацьчацвёркі», вакол іх замітусіліся людзі. — Эй, пяты эшалон! Просім пацясніцца! — крыкнуў задзёрыста, саскочыўшы з машыны, Быстроў. Мележ. // Уступіць каму‑н. частку памяшкання, жылля; пажыць у цеснаце. [Мікіта] думаў, што давядзецца брата пусціць у сваю хату, пацясніцца. Галавач. Калі на будоўлю панаехала многа людзей і не было іх дзе размясціць, жыхары Белазерска пацясніліся, пусцілі на кватэры часовых жыхароў. Дадзіёмаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)