пясня́рскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пясня́рскі |
пясня́рская |
пясня́рскае |
пясня́рскія |
| Р. |
пясня́рскага |
пясня́рскай
пясня́рскае |
пясня́рскага |
пясня́рскіх |
| Д. |
пясня́рскаму |
пясня́рскай |
пясня́рскаму |
пясня́рскім |
| В. |
пясня́рскі (неадуш.)
пясня́рскага (адуш.) |
пясня́рскую |
пясня́рскае |
пясня́рскія (неадуш.)
пясня́рскіх (адуш.) |
| Т. |
пясня́рскім |
пясня́рскай
пясня́рскаю |
пясня́рскім |
пясня́рскімі |
| М. |
пясня́рскім |
пясня́рскай |
пясня́рскім |
пясня́рскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пясня́рскі, ‑ая, ‑ае.
Паэт. Які мае адносіны да песняра; такі, як у песняра. Пяснярская слава. Пяснярскі дар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пясня́р, песняра́, мн. песняры́, песняро́ў, м. (паэт.).
1. Пра народнага паэта, вершы якога перакладаюцца на музыку, становяцца песнямі.
Народны п.
2. перан., чаго. Той, хто апявае што-н. (кніжн.).
П. рэвалюцыі.
|| ж. пясня́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.
|| прым. пясня́рскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)