Пярэ́чынак (пэрэ́чынок) ’ахапак сена’ (івац., Жыв. НС). Гл. перачынак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пярэ́чынка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пярэ́чынка пярэ́чынкі
Р. пярэ́чынкі пярэ́чынак
Д. пярэ́чынцы пярэ́чынкам
В. пярэ́чынку пярэ́чынкі
Т. пярэ́чынкай
пярэ́чынкаю		 пярэ́чынкамі
М. пярэ́чынцы пярэ́чынках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)