пярэ́смык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пярэ́смык |
пярэ́смыкі |
| Р. |
пярэ́смыка |
пярэ́смыкаў |
| Д. |
пярэ́смыку |
пярэ́смыкам |
| В. |
пярэ́смык |
пярэ́смыкі |
| Т. |
пярэ́смыкам |
пярэ́смыкамі |
| М. |
пярэ́смыку |
пярэ́смыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пярэ́смык м.
1. разг. переше́ек;
2. (узкая полоса, проход между двумя массивами леса или болота) прога́лина ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пярэ́смык, ‑а, м.
Абл. Вузкая паласа чаго‑н. або праход паміж двума масівамі лесу, балота. А тут, як дзе на воўчай гаці, Як на пярэсмыках якіх, Цябе трывожыць кожны міг. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)